دشت کهریز در استان آذربایجان غربی و در امتداد دریاچهی ارومیه واقع شده و جزء از حوضهی آبریز دریاچه است. با توجه به نزدیکی این دشت به دریاچه و تغییرات سطح آب زیرزمینی در این منطقه، این پژوهش به منظور بررسی کیفیت آب زیرزمینی از نتایج 12 ایستگاه نمونهبرداری در طی سه دورهی آبی 89-88، 92-91 و 95-94 دورهی خشک (شهریور ماه) به صورت مقایسهای استفاده شد. نتایج مطالعات نشان داد تیپ آب در دورهی اول سدیک- منیزیک- کلراته بوده و به تیپ کلسیک-کربناته-کلراته تغییر نموده است که نشان از اثر متقابل- آب سنگ در منطقه است. کیفیت آب زیرزمینی برای آشامیدن و کشاورزی نشان داد که در هر سه دورهی مذکور بخش شمالی و مناطق منتهی به دریاچهی ارومیه به دلیل بالا بودن شوری و مقدار سدیم از کیفیت مطلوبی برخودار نبوده و دارای محدودیت استفاده میباشند. جهت جریان آب زیرزمینی در منطقه از سمت غرب به سمت دریاچه ارومیه بوده و به همین منوال مقدار هدایت الکتریکی و همگام با آن کل جامدات محلول نیز از سمت غرب به سمت دریاچه افزایش نشان میدهد. بیشترین میزان همبستگی بین پارامترهای هدایت الکتریکی و کل جامدات محلول مشاهده شد (9/0<r و 05/0>p) و همچنین یونها همبستگی بالایی نشان داده و دارای منشا مشترکی میباشند. بررسی شاخصهای درصد سدیم، نسبت جذب سدیم، نفوذپذیری، خطر منیزیم و نسبت کیلی نشان دهندهی محدودیت کم تا متوسط در استفاده از آب زیرزمینی در سامانههای آبیاری میباشند. از عوامل کنترل کنندهی کیفیت آب زیرزمینی براساس نسبتهای ژئوشیمیایی اثر انحلال کانیهای تبخیری، تبخیر وسیع، احتمال نفوذ آب شور میباشد. از نظر هدایت الکتریکی 25% نمونهها در وضعیت نامطلوبی قرار گرفته و برای مناطق شمالی شامل اراضی گلتپه و اراضی جمالآباد، قوشچی و قولنجی محدودیت بالا تا متوسط را نشان میدهد. بنابراین بکار گرفتن روشهای مختلف مانند آبشویی و اصلاح الگوی کشت مورد نیاز میباشد.