حوضه زیرکوه در بخش شمالی زمیندرز سیستان در خاور ایران قرار دارد. در بخش خاوری این حوضه گسل اردکول رخنمون دارد که از شش قطعه اصلی (کریزان ۲۸، بهنآباد ۸.۸، آبیز ۳۲، گازکون ۲۰، معینآباد ۳۰.۴، قال ماران ۱۲ (کیلومتر)) و دو قطعه فرعی تشکیل شده است. حوضه زیرکوه در بخش شمالی گسل اردکول قرار دارد. بررسی شاخصهای مورفولوژی بر روی 20 مخروطافکنه و 33 حوضه آبریز که از آن جمله میتوان به: 1- شاخصهای در ارتباط با حوضه آبریز مانند شاخص تقارن توپوگرافی عرضی (T) (کریزان: 4/0، بهنآباد: 5/0و آبیز: 45/0)، عدم تقارن حوضه زهکشی (AF)(کریزان: 27/11، بهنآباد: 6/10 و آبیز: 63/14)، شاخص شکل حوضه (Bs (کریزان: 98/3، بهنآباد: 8/4 و آبیز: 25/5)، تراکم سطحی آبراههها (P)، عامل شکل حوضه، فرم حوضه، ضریب فشردگی و نسبت کشیدگی. 2- شاخصهای در ارتباط با مخروطافکنههای منطقه مورد مطالعه از جمله خمیدگی مخروطافکنهها(β) (کریزان: 93/15، بهنآباد: 6/14 و آبیز: 7/14)، ضریب مخروطگرایی (کریزان: 84/0، بهنآباد: 9/0و آبیز: 8/0) و تغییرات ارتفاعی (قطعات گسلی کریزان، بهنآباد و آبیز به ترتیب 5/1193، 75/1205 و 6/1214 متر) و نیمرخهای طولی مخروطافکنهها. با توجه به نتایج بهدستآمده از بررسی شاخصها، منطقه در کلاس 1 فعالیت تکتونیکی (فعالیت بالای تکتونیکی) قرار میگیرد. بهطورکلی نتایج حاصله نشان داد اگرچه در مقادیر بهدستآمده تفاوتهایی است اما بهطورکلی از سمت شمال (قطعه کریزان) به سمت جنوب (قطعه آبیز) میزان فعالیت تکتونیکی افزایش یافته (شاخص ارزیابی نسبی فعالیت تکتونیکی (Iat) برای سه قطعه کریزان، بهنآباد و آبیز به ترتیب 4/1، 3/1 و 1/1). با توجه به نمودار ارتفاعی و نیمرخهای طولی مخروطافکنهها، نرخ فعالیت قطعات گسل اردکول با هم متفاوت و این میزان از بخش میانی هر قطعه به سمت حاشیه آن کاهش مییابد.